Johannis Joosten

Overige informatie

Graflocatie: Niet meer aanwijsbaar.

Zoon van Jacobus Joosten en Johanna van der Heyden.

Johannis Joosten werd op 10 april 1898 geprofest als missionaris van het Heilig Hart in Tilburg, hij was broeder missionatis van het H.Hart met de vakkennis van landbouwer welke hij met de paplepel van thuis uit had meegekregen. Hij werkte drie jaar als broeder in het klooster in Tilburg, daarna drie jaar in het klooster te Antwerpen en vervolgens drie jaar in het klooster in Heverlee-Leuven. In 1907 vertrok hij naar de missie van Nederlands Oost Indië en wel naar naar Merauke in Nieuw-Guinea en werkte daar tot 1922 toen hij, na een verlof van enkele maanden in Nederland, naar de Kei-eilanden vertrok.

Eind juli 1942 bezetten de Japanners het gebouw van de Rooms-Katholieke Missie in Langgoer (Klein Kai), de bewoners en missionarissen werden naar de Internaatskapel gedreven waar ze in drie groepen werden verdeeld. De Missionarissen werden op aanwijzingen van enkele Islamitische verraders aangewezen als bedriegers van het Keiese volk en werden gedwongen naar het strand te gaan. Daar moesten ze bij de pier voor het missiehuis het water inlopen en werden met hun eigen zakdoek geblinddoekt. Internaatsleerlingen en dorpelingen werden gedwongen om zich in de onmiddellijke nabijheid van de Missionarissen en de Japanse soldaten te verzamelen. Uiteindelijk klonk een kort commando, één pater riep nog: “Oentoek Christoes, Radja kita, voor Christus, onze Heer. Een salvo ontnam Johannis Joosten, en twaalf andere missionarissen het leven.

Alhoewel het geboorteregister de voornaam Johannis schrijft komt op het bidprentje, zoals in diverse archieven, ook de spellingsvariant Johannes voor.

Bidprentje

Missiegebouwen in Langgoer

De Tijd : Godsdienstig-staatkundig dagblad, 13-11-1945.