Naam: Damen-Spang
Voornamen: Antonia
Roepnaam:
Geboortedatum: 05-06-1907
Geboorteplaats: Deurne
Wonende: Korte Schoolstraat 14 te Deurne
Rang / Beroep: –
Identiteitsplaatje: –
Eenheid: –
Overlijdensdatum: 24-09-1944
Overlijdensplaats: Korte Schoolstraat 14 te Deurne
Doodsoorzaak: ten gevolge van een granaatscherf in hoofd.
Begraafplaats: Protestantse Begraafplaats te Deurne
Gedenkplaats: –

Overige informatie

Dochter van Egbert Spang en Geesje Ugen , weduwnaar Carl Pieter Damen.

Interview Geesje Egberdina Damen, Vught 10 April 1994:

We waren een gezin van een moeder en 3 kinderen. In mei 1940 zijn we in Deurne komen wonen en op 10 mei 1940 brak de oorlog uit. We hadden gelukkig hele goede buren, de familie Vullings. Onze moeder, Antonia Damen, heeft veel steun gevonden bij hen. Als kinderen hebben we een angstige tijd doorgemaakt, vooral tijdens de laatste maanden van de bevrijding. Net als iedereen zijn we op 23 september ’s avonds de schuilkelder ingegaan, samen met de familie Vullings. Het was een vreselijke nacht met het geluid van ontploffende granaten. Op zondagochtend 24 september wilde Karel Johannes (Jan) Vullings, zoals altijd op zondag, naar de kerk gaan. Maar hij kwam snel terug omdat er niemand in de kerk was. Zowel de familie Vullings (katholiek) als wij (protestant) waren gelovig, maar er was niemand in onze kerken die zondag. Jan Vullings, altijd bezorgd, zorgde voor het ontbijt. Een uur later hoorden we geluid boven de kelder en ging Jan kijken wat er aan de hand was. Toen hij even later terugkwam in de kelder, vertelde hij dat hij de Duitsers had gesproken. Ze vertelden hem dat de bevrijding dichtbij was. We waanden ons al bijna bevrijd toen omstreeks 11:00 uur plotsklaps de schuilkelder beefde door een voltreffer. Als kinderen vluchtten we naar buiten en zagen we de Duitsers nog weglopen, met hun geweren op ons gericht. Het was de schrik van ons leven. Antonia Damen-Spang kreeg een granaatscherf in haar hoofd terwijl Karel Johannes Vullings dodelijk werd getroffen door een granaatscherf in zijn buik. Beiden overleden vrijwel onmiddellijk aan hun verwondingen tijdens deze tragische gebeurtenis. We werden opgevangen door andere buren en hoewel er veel verdriet was, stond iedereen voor ons klaar. Wat me bijblijft, is dat er in Deurne flink gevochten werd en dat we door de constante dreiging nog lang in de schuilkelder moesten slapen. We zijn ook geëvacueerd naar Brouwhuis omdat Venray, Liessel en Neerkant zwaar onder druk stonden. Over het geheel genomen heeft de oorlog veel indruk op ons gemaakt.

Overlijdensregister