Naam: van Ruiten
Voornamen: Hendrikus Simon
Roepnaam: Broeder Leonardus
Geboortedatum: 26-08-1907
Geboorteplaats: Lisse
Wonende: Missiehuis te Bavel
Rang / Beroep: Broeder HH Harten
Identiteitsplaatje: Häftlingsnummer (gevangene nummer) 20270
Eenheid: –
Overlijdensdatum: 03-02-1945
Overlijdensplaats: Salzgiter-Watenstedt (Duitsland), Lager 6
Doodsoorzaak: ten gevolge van dysenterie, hartfalen
Begraafplaats: R.K. Begraafplaats Zuylen te Breda
Gedenkplaats: Oorlogsmonument te Helenaveen

 

Overige informatie

Zoon van Anthonie van Ruiten en Maria Johanna Heemskerk.

Geprofest op 01-05-1935 te Valkenburg.

Broeder Leonardus woont en werkt in het begin van de oorlog in het Missiehuis bij Bavel. Als de Duitsers het klooster vorderen verhuizen de broeders naar een werkkamp van de turfmaatschappij in Helenaveen, waar ze tientallen geëvacueerden onder hun hoede nemen. In de dagen na “Dolle Dinsdag” (5 september 1944) staat iedereen klaar om de bevrijders te ontvangen, maar die laten op zich wachten. Wel beginnen de Duitsers zich in te graven in de Peel. In het dorp staat een houten uitkijkpost die de Duitsers in gebruik hebben genomen. Als er ’s nachts vanuit het dorp op de toren wordt geschoten, wordt de volgende dag het hele dorp ontruimd. De broeders hebben dan ineens 115 geëvacueerden in de kost.

Broeder Leonardus gaat, gekleed in een blauwe overall en overjas, naar Helenaveen om te zien of de bakker nog wat brood over heeft. Daar loopt hij de Duitsers in de armen die juist hebben besloten voor de zekerheid acht burgers te gijzelen. De gijzelaars worden opgesloten in de boerderij van een NSB’er. Voor elke nieuwe sabotagedaad wordt steeds één gijzelaar gedood, zo krijgen de kloosterlingen en burgers in het kamp te horen. Pogingen om broeder Leonardus vrij te krijgen, lopen op niets uit en hij wordt met de andere gijzelaars naar Duitsland afgevoerd. Broeder Leonardus wordt eerst in een suikerfabriek en later in een munitiefabriek in Watenstedt tewerk gesteld. Op 7 november 1944 krijgen de broeders een overgesmokkeld, kort briefje van hem: ‘We leven nog, maar weet, dat alles welkom is, als het U mogelijk is’. er is een enorm tekort aan voedsel en kleding. Hij schrijft dat hij hoopt de broeders spoedig terug te zien en vraagt hem hen te gedenken in hun gebeden. De broeders sturen hem een brief terug en een dikke overjas, in de hoop dat het pakket aankomt.

De broeders in Helenaveen worden op 22 november 1944, de feestdag van de Heilige Caecillia, bevrijd en denken zij: God dank, nu komt ook onze broeder Leonardus terug en dat wordt feest dat klinkt als een klok. Van de weggevoerde mensen uit Heleneveen krijgen ze echter te horen dat broeder Leonardus van honger en uitputting is gestorven in Lager 6. Hij heeft elke dag het Rozenhoedje gebeden met de medearbeiders in zijn kamp, tot dat niet meer gaat. Daar is hij, vrij plotseling, zonder een priester, zonder de troost der HH.Sacramenten in de nacht gestorven. Officiële doodsoorzaak “Herzschwäche” oftewel ten gevolge van hartfalen en werd op 06-02-1945 begraven op de begraafplaats Jammertal, grafveld IV (rij 11 grafnummer C).

Op 02-10-1953 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar Nederland, het kerkhof van zijn klooster in Nuland. “Dinsdag 27 oktober (1953 hebben wij het gebeente van broeder Leonardus teruggekregen. ’n Donkergrijze militaire vrachtwagen reed voor. ’n Mooie zwarte kist, bedekt met de Nederlandse driekleur, werd ons huis binnengedragen. Broeder Leonardus is weer thuis, bij de zijnen. Woensdag – 28 oktober – hebben wij hem plechtig begraven, in tegenwoordigheid van zijn drie broers en twee zusters. Zijn vader was intussen gestorven. Nu rust hij op ons kerkhof, vlak achter de speelplaats van onze priesterstudenten”

Op 29-05-2008 was ik aanwezig toen de stoffelijk overschot ten slotte naar het verzamelgraf, het ‘Paterperceel’ van het R.K. Kerkhof Zuylen in Breda, werd overgebracht.

Broeder Leonardus

Hendrikus Simon van Ruiten

Friedhofskarteikarte